Peter Berger       Gedichten: Perm


       Perm: Inhoud

 

 

 

 

FOSSIEL

Verloren in het perm, gepantserd
met een jas van vissen,
vaag vliegend met voorwereldlijke vinnen,
zinken met al het kraakbeen,

water er over heen,
het grof raster van zand,
de tijd drukt het af in steen.

dan weer in klonters dril herboren
de dood uitslapen,
stilliggen, stil

en lichaamsdelen vernieuwen
en luisteren, zoeken naar oren
omdat iets luisteren wil,

er is licht in mijn nog niet ogen,
witte schuimende slingers,
en aan mijn waterhand
komen een raar soort vingers

waarmee ik radeloos moet roeien.
mijn kieuwen voelen lucht.
zwellend, de zuurstof ingroeiend
scharrel ik tegen het land.