9

Ik wilde dat ik
op zo'n ochtend wakker worden zou
en in een huis woonde van kalk
zo plechtig en poreus
zo levenskrachtig
met elastisch water
in de jonge leidingbuizen,

een huis zo dun en hoog als luisteren,
een huis
dat ademen zou in licht
zo heilig dat het bijna water was
en het in alle longen heen en weer zou gaan,
het grote ruisen.

en ik wilde dat jij daar woonde:
de vrouw.
en ik wilde dat ik daar woonde,
streng als een vader
maar glinsterend
en zonder
enige droefheid.

10

De natte wind
hangt licht bloedend in de bomen,
de takken met lange dunne vingers
pakken al het eerste voorjaarsgroen -
wie dit gezien heeft
zal genezen aan deze ijle wereld,
            wordt woedend.