Peter Berger       Gedichten - De twee seizoenen van liefde


       De twee seizoenen van liefde: Inhoud                                                              

 

 

13

Het is geen ouderdom, maar onverschilligheid
voor het lichaam, dus het begin.

en toch, wat kunnen wij veel
als wij, duizend weerkaatsende bloedverwanten
van middelbare leeftijd staan in de duizendvoudig weerkaatsende spiegels van ons veertigste jaar.

probeer het, dan merk je
hoe krachtig nog de arm in de schouderholte past,
de hand met een eensklapse denkbeeldige roeispaan of een zwemslag schittert in licht,
de hand, hoe die magnifiek nog
kan zwaaien op een pezig gewricht,

in een ondankbaar, sterk gebaar,
maar haveloos al, niet voor liefde,

het gebaar van een koopman van leven
die het licht weegt in de markt van de morgen
als de geldstukken schraal
tikken op de klaterende badkamervloer,

dat kristallen boksen
in de ochtend
van weerbare mannen
die nog zoveel te doen hebben,
van hun vrouwen kinderen houden
maar weten dat ze verliezen.
ze vinden geen overmoed in hun lichaam.
ze vinden geen liefde genoeg in hun hardstenen huis.

TRAJEKT III                                                              

Er is gretige wellust in ons gemor,
broeders,
in elke coupé van de forensentrein
worden we vermoeider, bestuiven de berichten
uit de ochtendkrant ons met een dichtere grijsheid
en stijgt iets uit de voeten omhoog
dat goed is voor een leven, wanhoop niet,
wacht niet op redding.