5

o vrouw blijf
wat langer heet
aan deze mijn hardhouten
handen, aan deze
grazige beet.
krassend slijten
mijn tanden.

 

HET ZACHTE VERLIES                                           

1                                      

Hoe weinig lijkt het beeld
van liefde op werkelijke liefde;
in welke twee wezens
ben je verdeeld
als ik voel hoe de kamer rondom
nog vervuld van jou is,
jij tedere jonge vrouw, onbewust
van je lieflijke doodsgeur -
en ik tegelijkertijd zie
hoe je bij me ligt,
sluimerend tussen vrede en wanhoop, de blos
van hartstocht nog op de wangen,
en zo eenzaam, zo eenzaam.

ik hou van je,
maar wat maakt
het uit voor jou, voor mij,
zoals we hier liggen,
vertrouwelijk, droevig en naakt
terwijl ik niet weet
waar mijn gevoel blijft hangen
tussen vaderlijk medelij
en radeloos ongeduld,
als ik je kleine, stroeve borsten streel
en liefde
me zo naar liefde doet verlangen.