Peter Berger       Kentering


                                                                                                  Peter Berger over literatuur         

 

 

 

 


De jaren zestig in de literatuur

Berger kenmerkt de jaren zestig als een periode waarin de grens van de mythe van de kunst is bereikt : Minimal Art, Zero, de ‘nulgraad van het schrijven’. De autonomie die het einde van de mythe inluidt, krijgt een optimistische toon. De vorm domineert de inhoud zozeer dat alle tragiek er in opgelost is.

‘De tragische poëtische mythe, die zich openbaarde in de zelfontkenning, is nu op dit punt aangeland dat zij zich alleen nog maar kan manifesteren in het weglachen van zichzelf. Zij kan zich nu alleen nog maar presenteren als totaal verdwenen mythe, waarvoor opgewektheid in de plaats zal komen.’

‘Wie zei dat er weer gelachen kan worden in de poëzie? ‘

          

>>>>