WANDELING AAN DE STADSRAND

Dezelfde omgeving weer. kreupelbos.
vochtig en dichtbij het gras.
de verwarrende vertrouwdheid
van aarde op het wandelpad,

daarachter dan weer verder weg
melkbleek in de mist
het flatgebouw dat al los
dreef boven de stad,

en in dat niemandsland dat
niet bestond liep
voor mij uit een man
van wie ik zeker wist

dat ik hem was, alleen.
niet meer levend,
nergens gebleven
schemerde hij door zich heen.