te'genspraak, v. (m.) (w.g. -en), I. verzet met woorden, oppering van bezwaren: geen tegenspraak kunnen verdragen; zonder tegenspraak volgde hij het bevel op; de geest van tegenspraak hebben, gaarne tegenspreken; - (rechtst.) een vonnis op tegenspraak, contradictoir (tegenover bij verstek):
- (...)              Van Dale, "s Gravenhage 1961

 

 

 

 

Aanvankelijk

Regen en watersplinters kletteren,
het staal van de auto siddert
in het voelbaar schedeldak,
het schaaldier dat de voelsprieten
inschakelt en haastig wegschuifelt
in een plooi van de ruimte.

alleen de ademloze geest
die het gezien heeft
zweeft tussen de eerste regenbuien
van de schepping