DE WIND EROVER

De wind kan duizenden namen
dragen, zeer lichte weliswaar
als schilferstem en spiegel,
maar dan past alles in elkaar

zoals het goed is,
bomen leunen teder in de wolken,
de huizen zijn bedaard
en tonen soms welwillend

een gezicht, een vrouwehoofd
of mangelaat zorgvuldig
tussen geringe muren bewaard,
de ogen breed, vingers en stem

even lang als kostbaar en geduldig,
water tikt in de schoot
van de kamers, vult
uren. telkens komen

de knieën der deuren
even bloot,
de vleugels van de mussen
zijn dan kleinere deuren,

twee zenuwachtige met pluksel
van veren ertussen
zij kunnen het groen
van de bomen verblindend opendoen.

 

 

 

 

GEBOORTE

Hevig en teder stroom je weer binnen
in het licht,
als zijn lange vliezen scheuren
staan huizen en bomen,
liggen sloten en straten
vochtig in het teken van je gezicht
en van je losgewonden ledematen,

en zo in zijn slapende gewrichten
ontwaakt is de ochtend koel
en warm van je
en zo bewegelijk als een woord aanvoelt,

en hetzelfde, dat gebeurt
als je je schreden voortzet
tot na de horizon,
je voorhoofd wordt eenvoudig
als een steen, de onweerswolk
is in je jas verkleurd,

vrijwel niet te volgen
is enkel hier en daar
een hemelvouw verschikt,
een enkele losse
stem met een verschrikte wiekslag.