RIVIERENLAND

Graslanden met weerschijn van kwik,
aluminium bruggen
verbinden met tengere ruggen
de oevers. dubbele schrik.

en weerszijden in de brekende weilanden
staan de vergeten
paarden te eten
met lange vergeelde tanden.

 

 

 

DEN HAAG / KIJKDUIN

Nuchtere geheimzinnigheid van deze
stad, aan de rand groeit het helmgras
op het duin, te berge gerezen
op het schedeldun zand,
vlijmscherp slijpt de zeewind
de witte was
aan de lange lijnen,
a an de verste uiteinden
van de fluitende touwen
zijn huizen, zwevend in de lucht,
en die lucht is verder leeg
op nog een paar verdwijnende
vogels na.

het beton is muzikaal
van licht,
met het open en dicht
gaan der deuren haalt
de flat adem,
de zee is aanwezig
in dit bouwwerk
van wind en grofkorrelig water
en vlezig trommelen de zeevogels
op de vensters.

de lift aan dunne spierenbundels
trekt de bewoners naar boven,
de kunstmatige aardse engelen
met hun betraande ogen
hun zoute ogen,

boven, gereinigd,
worden ze man en vrouw,
de zachte en meest intieme organen
van het gebouw.