HET MINUTIEUZE

Het minutieuze in de dag begint,
de ijlte die nog is te beschrijven
door de feilloze precizie waarmee
de wind zijn natte meeuwen voortduwt
en de enkele lijnen waaraan een huis
genoeg heeft huis te zijn,

hoe even en trefzeker het water ervoor,
een prille binnenkant van zee
flessengeruis in het vroege oor,

de stadsrand etend van de hemel,
gashouders die haast verdwijnen
onder licht, een lus
van rook gestrikt aan dunne pijpen,
en dan het kostbaarste: het zichtbaar
starten van de eerste bus,

en in glinsterende slaap gekleed
staan de eerstgeborenen met zachte
onbegrijpelijke leden
bij de bushaltes te wachten.

 

 

 

 

 

HOE BIJVOORBEELD

Hoe bijvoorbeeld een dag als deze
te bewonen stel
dat men zijn huis verlaat
zoals aan mij voorspeld,

er waren tegels maar geen straat
en lopende bij elke pas
zag ik hoe inderdaad
alles dieper veranderd was

tot in het hout en water
tot in huiswervel en boomblad
tot in het licht geknield
tot in het betrapte later
toen ik stilhield,

peilloos besefte ik dat,

en deze dag, hoe bewoon
ik hem en maak
dat ik gewoon
heelhuids ontwaak.