HET IS

Het raam, de middag is vierkant,
alleen de lucht de bodem van de lucht
is in de diepte te zien, het zand
van de hemel, minutieuze dieren

wrakken van gezonken vogels en vliegmachines,
en de golven van de lucht rimpelen
voortdurend, wolken schuimen
en happen naar adem,

lucht die in de lucht woelt
en in de uitlopers bomen huizen
wat mensen over het land spoelt,
stilte waarin het nog ruist,

en daarin is het soms, op een middag
valt het licht
recht uit de regen, op het breekvlak
is het, het gaat overstag,

 

 

 

 

 

het is in het kleine als het huis is gegroeid,
slank als het breken van eten
en kinderen voortvloeien
uit ouders en hun liefde herhalen
alsof het geen eind heeft;

- kinderen verliezen zich, worden niet groot
maar raken vergeten
alsof liefde is de smalle schoot
van het eerste, wie zal het weten -

het is in de slaap,
het is naar binnen gericht
tenslotte en staat te lezen
in de lippen, in het gesloten gezicht,

blijf onbewegelijk, het is, zie
het is minder dan een vlies
van het niet, minder
nog dan verlies.