Terug
Je hoort er
zoveel over, dat je het eigenlijk nooit hebt willen zien. Maar
als we de kustlijn passeren, de sabbelende witte branding, en
het gele streepje zand waarop kleine poppetjes liggen te zonnebaden
en als de eerste akkers en weilanden komen, waarover de schaduw
van het vliegtuig als over een onbestaanbare, geblokte hemel voorschuift,
dan voel ik een opgetogen verbazing. Kijk eens, wat is dit rare
land plat. Zoiets heb ik nog nooit eerder gezien, wat is dit vreemd,
dit vruchtbare tapijt met rechte wegen, rechte sloten en hier
en daar een boompje, een autootje dat met gepaste haast voortrijdt,
een boerderijtje. Het is een keurige, schone leegte, het land
dat onder ons ligt, en waarvan ik weet dat het overbevolkt is,
maar dat kan ik niet begrijpen. Waar blijven al die mensen, als
hier schoon water en zeepsop door de lucht gesmeten wordt, en
de akkers geboend worden? Ik zie het nu, dit is geen echt land,
dat in den beginne uit vloeibare gesteenten, waterdamp en die
andere allereerste verschrikkingen geschapen is. Het is helemaal
niet geschapen, het is er later bijgemaakt. En wat is het hier
schoon, ordelijk en vlak. Van pure verwondering word ik een vreemdeling,
een toerist die zijn eigen land voor het eerst binnenvliegt. En
alle cliché's van de reisbureaus worden hier in de lucht weer
nieuw. Het schone, de orde, het vlakke heeft het verbazingwekkende
van iets dat niet bestaat. We vliegen over een heldere droom,
over een denkbeeld, dat door draaiende molens boven water gehouden
wordt. Zouden die wieken ophouden te draaien, dan zou dit land
weer ophouden te bestaan, dan zou de schepping zijn rechten hernemen.
Holland is Holland vanuit de lucht.
|
|
.
|
|